رشدجسمانى:
*حركت دست وپاغير ارادى وبازتابى هستند.
*كنترل سر وجود ندارد اگر سر حفظ نشود به يك طرف مي افتد.
*چيز هايي كه نزديك هستند واز او ٢٥سانتى متر فاصله دارند را به وضوح مى بيند.اشياء با فاصله بيشتر را به وضوح نمى بيند.
*به اشياء خيره مى شود اما نمى تواند دستش را به طرف آنها دراز كند.
*دوست دارد تماس جسمانى(بدن به بدن)داشته باشد و در اغوش قرار بگيرد.
رشد ذهنى:
*به سطوح والگوها و طرح هايي كه تضاد زيادى دارند(يا رنگ سايه روشن دارند)،نگاه من كند.
*از هر ١٠ساعت،يك ساعت هشيار است و داراى حضور ذهن است.
*اعتماد و اطمينان به مراقبت كننده را اغاز مى كند.
*بيشتر رفتار هايش بازتابي و رفلكسى هستند.
*اگر بيش از حد تحريك شود، يا كمتر از معمول تحريك شود، با گريه پاسخ مى دهد.
رشداجتماعى:
*از تماس چشمى لذت مى برد.
*به چهره نگاه مى كند.
*صداى والدينش را مى شناسد.
رشد زبانى:
به صدا ها پاسخ مى دهد.
غان و غون كردن اوليه و جزئى را شروع مى كند.
وقتى با او صحبت مى كنند خيلى خوشش مى ايد و لذت مى برد.
يادگيري ارتباط برقراركردن مثبت وسازنده،يكى إز مهم ترين مهارت هايي است كه يك كودك خردسال در سال هاى
پيش از مدرسه مي اموز.اين به معنى توانايى صحبت كردن واضع وقابل فهم،وهمچينين به معنا توانمندى گوش
دادن،ودركزبان زبان بدن،و تعادل با كودكان ديگرو بزرگسالان است.مهارت هاي ارتباطي،علاوه بر اينكه براي
سلامتي عاطفي وبهزيستي اجتماعي حياتي مي باشند،همچنين مهارت هاي كليدي براي اماده سازي يادگيري
هاي مطمئن هستند.
براي بيشتر كودكان،اين مهارت هاي ارتباطي به اسانهى إز طريق درگير شدن در فعاليت هاي معمول روزانه،و
تعامل با افرادي كه در محيط كودك هستند،به دست مي أيد.انچه كه گفتيم به اين معني نيست كه براي ارتباط و
گفت وشهود بأيد زمان اختصاصي در نظر گرفت،بلكه خيلي ساده به أين معناست كه ارتباط وتعامل را در مركز
زندگي روزانه كودك تان قرار دهيد.وقت غذا خوردن ونوشيدن،تميز كردن وشستن وحمام دادن،وتعويض لباس،در
حقيقت زمان هاي اموزد هستند ولحظاتي در روز هستند كه شما با كودك خود تماس چشمي برقرار مي سازيد.
